Rok w książkach, czyli 12 ulubionych cytatów z lektur przeczytanych w 2023 r.

Wciąż czytam książki z ołówkiem w ręku i wynotowuję cytaty warte zapamiętania. Właściwie to zestawienie mogłoby się składać jedynie ze słów Radka Raka zapisanych w tomie „Agla. Aurora”. I choć drugi tom przygód Sofiji Kluk był zdecydowanie za długi i rozciągły (dobre 300 stron do wycięcia), to pięknych słów w nim nie zabrakło. Ale nie tylko pan Rak mnie olśniewał, dlatego przygotowałam dla was 12 moich ulubionych cytatów z 2023 r. Zapraszam!

1. „Kto szuka, ten znaj­du­je. Ale to, co się zna­la­zło, pra­wie za­wsze wy­glą­da ina­czej, niż się spo­dzie­wa­my. Naj­czę­ściej znaj­du­je się roz­cza­ro­wa­nie”.
- Radek Rak, Agla. Aurora

2. „Bez­sen­na noc odzie­ra ze złu­dzeń i po­zwa­la sta­nąć wobec praw­dy, zwy­kle twar­dej, trud­nej do prze­żu­cia i zgrzy­ta­ją­cej mię­dzy zę­ba­mi”.
- Radek Rak, Agla. Aurora

3. „To była klat­ka zu­peł­nie innej na­tu­ry, taka, która sie­dzi głę­bo­ko w gło­wie i którą nosi się ze sobą wszę­dzie, dokąd tylko się pój­dzie. Więk­szość ludzi żyje w ta­kich klat­kach, ale mo­ment uświa­do­mie­nia sobie wła­sne­go uwię­zie­nia za­wsze przy­no­si cier­pie­nie”.
- Radek Rak, Agla. Aurora 

 

4. „Po­trze­bu­je­my tego świa­tła – nie tylko ci, któ­rzy pi­sze­my albo ma­lu­je­my, albo two­rzy­my mu­zy­kę, ale też ci, któ­rzy czy­ta­my i oglą­da­my ob­ra­zy, i słu­cha­my kon­cer­tu. Wszy­scy po­trze­bu­je­my pięk­na, żeby życie było dla nas zno­śne”.
- Rosa Montero, Ta żałosna myśl, że już cię nie zobaczę

5. „Sztu­ka ogól­nie, a li­te­ra­tu­ra w szcze­gól­no­ści jest po­tęż­ną bro­nią prze­ciw­ko Złu i Bó­lo­wi. Po­wie­ści ich nie po­ko­nu­ją (są nie­po­ko­na­ne), ale po­cie­sza­ją nas w trwo­dze. Po pierw­sze dla­te­go, że nas łączą z resz­tą ludz­ko­ści: li­te­ra­tu­ra spra­wia, że sta­no­wi­my część wszyst­kie­go i, w tym wszyst­kim, ból in­dy­wi­du­al­ny zdaje się boleć odro­bi­nę mniej. Po­nad­to jed­nak magia dzia­ła, bo kiedy cier­pie­nie łamie krę­go­słup, sztu­ka po­tra­fi zmie­nić tę brzyd­ką i brud­ną krzyw­dę w coś pięk­ne­go”.
- Rosa Montero, Ta żałosna myśl, że już cię nie zobaczę

6. „Są na świe­cie tacy lu­dzie, któ­rzy nie mogą żyć bez opo­wia­da­nia. Dla nich, dla tych lu­dzi, za­wsze pięk­nych i czę­sto sza­lo­nych, ży­cie musi być opo­wie­ścią. Po­nie­waż tylko ona, cie­pła i cza­rowna, po­zwala im po­go­dzić się ze złem i bó­lem, z cho­robą i zdra­dą, po­nie­waż wie­dzą. Wie­dzą, że opo­wieść nie zo­sta­wia ni­gdy spraw nie­roz­wią­za­nych. Opo­wieść – na­wet naj­krót­sza i naj­smut­niej­sza – za­wsze za­dba, by stała się spra­wie­dli­wość”.
- Tatiana Țîbuleac, Szklany ogród

7. „Była geniuszką. Przynajmniej w sprawianiu sobie drobnych przyjemności. Sekret polegał na tym, żeby się nie wahać – od razu ulegać nawet błahym zachciankom. Brała wszystko, co dawało jej radość. Żeby tylko nie pozwolić popłynąć łzom, które cisnęły się do oczu każdego ranka. Łzom, które wynikały z przekonania, że ani jedno marzenie tego dnia się nie spełni. Ani jedno!”
- Sylwia Stano, Opera na trzy śmierci

8. „To głu­pie i ob­raź­li­we, nie­zro­zu­mia­łe, że nasi ro­dzi­ce muszą od­cho­dzić. A fakt, że pew­ne­go dnia na­praw­dę to się dzie­je, jest nie­do­pusz­czal­ny. Choć do­ra­sta­my z tą wie­dzą, ży­je­my z nią, nie je­ste­śmy przy­go­to­wa­ni, nie je­ste­śmy uzbro­je­ni, kiedy to się dzie­je”.
- Zsuzsa Bánk, Śmierć przychodzi nawet latem

9. „Wy­ja­śni­łam, że dużo czy­tam, że na tym po­le­ga moja me­to­da na­świe­tle­nia pro­ble­mu, czy też po­szu­ki­wa­nia ra­tun­ku. Filmy i książ­ki za­wsze jako je­dy­ne dzia­ła­ły ko­ją­co na moje rany, dla­cze­go tym razem mia­ło­by być ina­czej, nawet jeśli nie usły­szę tego, co bym chcia­ła”.
- Monica Isakstuen, Bądź dobra dla zwierząt

10. „Wszy­scy pró­bu­je­my się jakoś zde­fi­nio­wać. Okre­ślić. Nadać sens wła­sne­mu ist­nie­niu. Mó­wi­my: „Je­stem na­uczy­cie­lem… spa­wa­czem… mu­ra­rzem… dzien­ni­ka­rzem…”. Mirek uwa­żał, że to dzie­cin­ne. Jakby coś tak przy­pad­ko­we­go jak zawód mogło po­wie­dzieć co­kol­wiek o czło­wie­ku. Miał zresz­tą po­waż­ne wąt­pli­wo­ści co do sensu pracy jako ta­kiej. Są­dził, że spo­koj­nie można by się bez niej obyć. A już zu­peł­nie nie cier­piał fra­ze­sów w ro­dza­ju: „Rób, co ko­chasz, a nie prze­pra­cu­jesz w życiu ani jed­ne­go dnia”. Nie­uf­ność bu­dzi­ło w nim już samo słowo robić”.
- Markéta Pilátová, Ciemna strona

11. „Jego brat pozostanie na zawsze tym, który umarł wczoraj. Słyszał nieraz, że czas leczy rany. Mierzony według takich nocy, nie liczy niczego. Drąży i zaostrza ból coraz dotkliwiej. To wszystko, co mu pozostało po Braciszku: smutek. Nie może się przed tym smutkiem uchylać; znaczyłoby to stracić Braciszka ostatecznie”.
- Clara Dupont-Monod, Braciszek

12. „Być światłem dla innych to stanąć z odwagą w obronie tych, którym dzieje się krzywda, to przekazać słowa pociechy płaczącym, słowa radości tym, którzy ją tracą, i słowa miłości tym, którzy spotykają się z ciągłą nienawiścią”.
- ks. Jerzy Popiełuszko, Bądźmy silni miłością